تعمل ايه يابنت عايزة رايكم

انا اتعرفت على عميل عندنا فى الشغل قمة في الاحترام كان بيجيلنا الشغل دايما بس عشان يشوفنى ويتكلم معايا شويه لغاية ما قاللى انه معجب بيا وعاوز يتجوزنى بس في مشكلة عنده انه مطلق وعنده طفلين منها بس عندهم مرض دمور فى العضلات .. اتأثرت اوى من كلامه وخصوصا لما عرفت انهم هيعيشه لفتره معينه وبعد كده هيموتوا..قاللى فكرى حقيقى انا حبيتك قلتله انا لازم اعرفك اكتر ..المهم اتعرفت عليه واعجبت بتفكيره جدا وبدأت احبه كمان .. قولتله تعالى اتقدم وجه فعلا وقال لاهلى انه مستعد انه يتكفل كمان بباقى جهازى اللى لسة ماكملتوش انا مستعد اعمل اى حاجه عشانها .. اهلى كانوا معارضين جامد لان انا ماتجوزتش قبل كده وهوة مطلق وكمان هوة اكبر منى ب 14 سنة.. المهم اقنعتهم وخصوصا بعد ما اكدلى واكدلهم انه عمره ماهيجيب عياله ابدا ولا حتى هيفكر يشوفهم وده عشان مايتعلقش بيهم اكتر من اللازم وهايكتفى بانه يديهم مصروف شهرى .. المهم وافقوا واتجوزنا.. كانت احلى ايام حياتى لغاية كمان ماعرفت انى حامل طيرنا انا وهو من الفرحة مش بس كنت فرحانه عشان هابقى ام انا كمان فرحانه عشان هحاول شويه انى اعوضه عن عياله..ووانا حامل فى الشهر الخامس جه قاللى ان والدته عاوزة الطفل الكبير ييجى يقعد معاها على طول .. بصراحة انا اتحرجت وكمان ماقدرتش اقول لا لانه مش هوة اللى عاوزة يغيش معانا دى امه .. فجه فعلا وعاش مع حماتى وكنا بنزورهم وكل ده عادى .. بعد كده ولدت وقعدت عند امى 4 شهور كنت كل ما اقوله وحشتنى ووحشنى البيت عاوزة ارجع يقوللى صحتك وخليكى عند مامتك شويه وكمان الغريب بقى ان لما خلفت ماشوفتش الفرحه عليه ولا حاول يشيله حتى زى اى اب فرحان بأبنه .. لما رجعنا البيت عاوزة اقولكم انا باقيت عايشه مع انسان تانى لا صفاته ولا عاداته ولا كلامه ولا افعاله زى ما هم كله اتغير حاولت افهمه كتير انه اتغير يقوللى دى اوهام فى دماغك ماشالش ابنى غير لما بقى عنده 6 شهور وده طبعا بعد خناقات معاه .. دى مشكلة تانى مشكلة جه فى يوم قاللى انا بفكر اجيب ابنى عندى يقضى معانا 3 ايام كده فى الاسبوع .. فكرت قولتله موافقه وده لسبب على امل انه يرجع يحبنى زى الاول واهلى كانوا هتدخلوا قولتلهم لا انا موافقه .. وللاسف زادت الطين بله بقى اسوأ من الاول معايا ومش بس معايا ده مع ابنى كمان صارحته قاللى برده اوهام فى دماغى .. واول ما ابنه مابقاش بيمشى حماتى قالتله مش هينفع يجيلكم تانى فى الاول مش هكدب فرحت بعدين اتنكدت تانى لما قاللى انه اختار يوم اجازته واليوم اللى قبليه انه يبات معاه ويقعد معاه هناك كانت صدمة عمرى طيب انا وابننا قاللى بيتوا عند اهلك قالتله لا مش هايحصل الموضوع اتطور وكان هيوصل للطلاق بس اهلى هدونى وقالولى حطى نفسك مكانه واستحملى وده اختيارك قولتله هفضل فى بيتى ومش هبات عند حد وده قرارى وفعلا ده اللى حصل .. كل واحد مننا دلوقتى بقى بعيييييييييييد عن التانى يصحى على شغله ييجى ياكل وينام وهكذا ويوم اجازته واليوم اللى قبله هناك .. انا حاسه انى بتحطم نفسيا نفس جوزى يرجعلى زى الاول
انا كل يوم باعيط حب عمرى معايا ومش معايا اذا كنا مكملناش سنتين ونص جواز وحاسة انى بتدمر امال كمان 10 سنين هيحصل فيا ايه كان ليه اتجوزنى من البدايه كان يجيب ولاده عند امه وخلاص من غير ماكان يظلمنى انا وابننا معاه مش عارفه اعمل ايه


مشكلة لاخت على الفيس ياريت نقدر نفيدها

يا ليت كل بنت تمتثل لراى والديها وتنصاع لنصائحهم فى زواجها فهم يرون ما لا يرى الابناء المهم قدر الله وما شاء فعل فما عليها الا الصبر على اختيارها والدعاء الى الله ان يصلح بينها وبين زوجها واشك ان يكون زوجها قد حن الى الرجوع لزوجته الاولى والله اعلم لاشفاقه على اولاده هذا احساسى وهو لا يلام على ذلك وعلى اى زوجة ان تتحمل ذلك لان المطلق يظل مرتبط بالاولى طالما يوجد اولاد لذا عليها ان تتحمل ولا تلومه

الي حصل حصل عليها انها تصبر علي زوجها لان الي فيه ربنا يعينه عليه  
بس المشكله ابناء زوجها مرضهم ده وراثي ولا مرض عضوي عادي

ام سيف كتب:

الي حصل حصل عليها انها تصبر علي زوجها لان الي فيه ربنا يعينه عليه  
بس المشكله ابناء زوجها مرضهم ده وراثي ولا مرض عضوي عادي

دى مشكله على الفيس وقولت اعرضها هنا نفتح باب الحوار
ونتناقش وربنا يوفقها ويكرمكم على ردكم

ربنا يصبرك ويرد لكى زوجك انتى ادعى ربنا كتير وقولى اللهم اصلح بينى وبين زوجى وان شاء الله خيرا ربنا يعينك